Choub (hout in de taal Farsi)

Openingstijden

18 februari t/m 6 maart
vrijdag t/m zondag van 11.00 -17.00 uur en op afspraak ( 06 1712 5827 ).
De opening is op zaterdag 19 februari.

Mehdi Mashayekhi

Mehdi Mashayekhi studeerde in 2018 af van vormgeving aan ArtEZ hogeschool voor de kunsten, Arnhem, Nederland. Met een achtergrond in wetenschap en scheikunde probeert hij met zijn praktijk op poëtische wijze maatschappelijke problemen in het beeld te brengen. Zijn passie voor materiaalontwikkeling en hightech technieken vormen zijn visie met het medium van herenkleding.
Dit project met de naam “Choub” (in de Farsi-taal betekent hout) is een zelfreflectie/verhaal vertelling van de reis die hij had meegemaakt, Integratiereis.

Concept

De integratie van immigranten is in sommige gastlanden een belangrijk beleidsprobleem geworden en de academische en artistieke gemeenschap heeft veel onderzoek, experimenten en kunstwerken opgeleverd als oplossing, idee of ervaring voor dit fenomeen. Het psychologische effect van immigratie voor individuen is echter groter dan onze verbeelding. Het immigratieproces heeft verschillende onderscheiden maar onderling samenhangende aspecten – het heeft een gevoelde kwaliteit, ondergaan op het niveau van intense en soms onbewuste gevoelens en gevoeligheid; het gaat om een reeks reacties, soms in de vorm van schokkende confrontaties, met een nieuwe omgevingsrealiteit waarin je een nieuw systeem van relaties met vreemden moet aangaan; met onbekende mensen en plaatsen; en het brengt een diepgaande verandering met zich mee en soms ook een regelrechte verstoring, in de algemene richting van uw persoonlijke leven, zoals geleid door doelen en aspiraties. Hoewel al deze aspecten moeilijk te ervaren zijn, zal integratie binnen een bepaalde tijd plaatsvinden. Het is niet noodzakelijk om je kern te verliezen, maar het creëren van een “perfect” aangepast karakter aan een nieuwe omgeving is de sleutel. “kern”, wat is dat? Je kern bestaat uit al die families, vrienden, attitudes, waarden en sociale structuren die diep onbreekbaar geworteld zijn in je identiteit.
Ik ben geneigd te denken dat het de moeite waard is om in gedachten te houden dat landen en nationaliteit slechts sociale constructies zijn die fysiek niet bestaan, en in het bijzonder dat we vanuit biologisch perspectief allemaal van hetzelfde ras zijn. Als dit eenmaal is geaccepteerd, zullen we ons realiseren dat onze verantwoordelijkheid jegens de planeet als geheel is en niet voor een willekeurig deel of aspect ervan … en misschien zouden we onze quasi-buitenstaanders meer vieren.
Maar wat is “perfecte aanpassing”? Het gaat om het balanceren van hun erfgoedcultuur en de cultuur van de samenleving van vestiging.
Dit project dat ik Choub noemde (in de Perzische taal betekent het hout) daagt de “perfecte aanpassing” in de bestemmingsmaatschappij uit en mijn praktijk zal persoonlijke visie over het integratieproces behandelen. Met dit project wil ik op poëtische wijze laten zien hoe migratie persoonlijke karakters vormt.

Project

Het project is een draagbare kledingcollectie gemaakt van hout (multiplex 4 mm), ontworpen en gegenereerd door CAD-programma’s. Deze collectie bestaat uit 16 kledingstukken met verschillende functies en betekenis. Het uiteindelijke doel is om materiaal te laten bewegen als een geweven stof.
Ik moet vermelden dat elk stuk volledig is ontworpen om te dragen. Tussen deze stukken kan ik een herenpak, overhemd, Gillette en broek noemen. Deze collectie heeft een verhalend doel en elk stuk demonstreert een fase van integratie.
Vanuit abstract oogpunt nam ik een migrant als een stuk hout, waarschijnlijk onconventioneel en ongepast voor een draagbaar kledingstuk (nieuwe sociale structuur). Hetzelfde verhaal voor een migrant, je komt op je bestemming aan en de eerste indruk is dat je je niet meer zo thuis voelt in de nieuwe samenleving als voorheen. Stappen van bekend naar onbekend en het moet andere kwaliteiten in je karakter vormgeven (Het voelt hetzelfde als deze pandemie; we leven in een wereld die onbekend is. Om te overleven moeten we ons aanpassen, maar is dat voor iedereen mogelijk?)
Het vormgeven en trainen van het materiaal voor een nieuwe structuur (multiplex voor kleding), is een symbolische integratie die plaatsvindt voor een migrant op bestemming. De kern van de persoon blijft altijd hetzelfde (hard als hout) zoals het was, maar hij is getraind/aangepast voor een nieuwe omgeving.
Vanuit technisch oogpunt is technologie een hulpmiddel voor mijn materiaalmanipulatie. Met behulp van 3D-programma’s ontwerp ik verschillende repetitieve dessins en constructies, die ik uitsnijd met een lasersnijmachine, het helpt multiplex flexibel te zijn. Hout blijft hout, maar het archetype imago als hard materiaal is in dit project veranderd. Story richt zich op een cross-over tussen kunst, wetenschap, technologie en vakmanschap.
Met behulp van CAD-toepassingen zal ik een experimentele constructie schetsen, definiëren en ontwerpen voor hard materiaal, dat zijn hardheid kan verliezen. Door dit plan te simuleren in een CAD-applicatie, worden de 2D- en 3D-modellen geanalyseerd en getest op de ontworpen constructie. De volgende fase is het vertalen van de gesimuleerde constructie naar het materiaal met behulp van een lasersnijmachine.